به همت دوستان بالاخره بلیط فیلم سینمایی اخراجی های 3 به دست ما رسید و بعد از یک روز سخت کاری تونستیم چهارشنبه بریم سینما آفریقا. البته قرار بود اکران ساعت 8 شروع بشه که ظاهرا به دلیل نا هماهنگی موکول شد به 8:45 دقیقه. نمی دونم این تاخیر خوب بود یا بد اما باعث شد من تعداد زیادی از دوستان رو ببینم و ترای مدت کوتاهی صحبت کنم. صدای موسیقی داخل سالن انتظار هم که واقعا فرهنگ ازش می چکید شده بود قوز بالا قوز. باز خدا به این مجتبی طالبی خیر بده چند تا صلوات خرجش کرد تا خاموش شد.
از حاشیه که بگذریم باید در مورد فیلم بگم که توی این اوضاع بی فیلمی حالا، کار خوبی ساخته شده بود اما از اونجایی که فحش دادن به اخراجی ها مثل فحش دادن به دولت فعلا کلاس داره باید بگم ...(فحش آب دار و .....)
جدا از شوخی شاید از نظر فیلم سازی شاید بشه گفت که ماست مالیزاسیون شده بود اما موضوع خوبی بود. به خصوص برای اونهایی که پارسال کف خیابون بودند و با اوضاع جانباز ها هم آشنایی بیشتری دارند.
سوالی که از آقای دهنمکی دارم اینه که چرا بچه های با بصیرت توی فیلم نیستند، چرا فقط آدمایی رو میبینیم که با جو حرکت می کنند. جای خالی اعتقادات بچه های نسل سوم که تا پای جونشون به نظام پایبندند کجاست؟! اونایی که فتنه 78 رو هم دیده بودند و توی دوره اصلاحات دانشجو بودند و همه رقم فشار ها چشیده بودند! اونایی که توی فتنه 88 توی سنگر سایبری فعال بودند و گوش به فرمان رهبرشون! شاید اگه من جای آقا مسعود بودم یک نگاهی هم به بچه های این طرف می انداختم، شاید حرف دل اینا هم توی فیلم جا میشد....